Vandaag staat er de middagdienst geheel in het Russisch plus maaltijd op het programma.
’s Morgens waren een paar mannen al druk bezig de rommel van de vorige dag op te ruimen. Een er van kwam me bekend voor. Hè, dat is toch Voldemar? Die heeft toch net 2 dagen geleden zijn voetoperatie gehad en kan de eerste 4 weken geen stap verzetten volgens de artsen? Is hij dat die daar zo vrolijk de vloermatten staat te vegen? Ik liep op hem af in ongeloof. Ja hoor, hij grijnsde me breeduit toe toen ik hem aanraakte. Hij had geen centje pijn meer. “S perfekto” zei hij trots met een wegvegend gebaar.
Wow, zó stond het niet op het programma ! Natuurlijk was ik net zo blij als hij en realiseerde me dat God nog steeds Zijn wonderen doet. Halleluja!!
Blijkbaar vond hij zijn opnieuw verworven mobiliteit, dat hij jarenlang beetje voor beetje had moeten inleveren, zo geweldig dat hij Vladimir zelfs het werk uit handen nam.
Blijkbaar vond hij zijn opnieuw verworven mobiliteit, dat hij jarenlang beetje voor beetje had moeten inleveren, zo geweldig dat hij Vladimir zelfs het werk uit handen nam.
De hele dag liep hij heen en weer te rennen, schoonmaken, meehelpen groenten snijden, opdienen, afwassen, zo vrolijk als wat.
Hij leerde me zelfs heel wat Russische woorden die ik ijverig opschreef.
Hij leerde me zelfs heel wat Russische woorden die ik ijverig opschreef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten