Na een uitstekend ontbijt en een proletarisch tramritje naar het vliegveld. Daar werden we 50 keer gecontroleerd door http://www.ryanair.nl/. Deze luchtvaartmaatschappij mag dan een prijsvechter zijn, streng zijn ze zeker en niet bepaald klantvriendelijk. Enfin, voor €155 retour voor 2 personen, ondergingen we de controles gelaten. In de taxfree hal, raakten we aan de praat met een stel uit Groningen. Het onverstaanbare gegalm uit de luidsprekers hoorden we nauwelijks. Op een gegeven moment vroeg ik ze "gaat jullie vliegtuig nog niet?"
"maar jullie vlucht naar Riga gaat toch eerder dan de onze?"
"Hè?, wat? Shute, onze vlucht gaat nú weg. Rénnen Hans !!"
Ons vliegtuig taxiedde al naar de startbaan !!
"Néé, daar gaat ie !!"
Het bordje 'Riga' werd al weggehaald. De incheck dames maakten aanstalten te vertrekken.
"Is het vliegtuig naar Riga al weg?" vroeg ik in ongeloof.
"Moet u ook nog mee?" vroeg ze geïrriteerd.
"O ja, kan dat alstublieft, alstublieft?!!"
"boardingpass en identiteitsbewijs" gromde ze.
Zenuwachtig graaiden we in onze tasjes.
Moesten ze voor de 51ste keer de papieren zien, grrrrr. Schiet op!
Een dame sprak iets in een mobiele telefoon. Eindelijk vonden mijn trillende vingers het verfrommelde papiertje.
Met een afwijzend, koel gezicht opende ze het poortje. Wij rennen naar een vliegtuig die de trap weer uitgooide.
Pfff, op het allerlaatste nippertje. We stortten ons hijgend in de laatst overgebleven stoelen.
Riga presenteerde zich wit en zonnig vanuit de lucht. Na landing drongen de taxichauffeurs zich aan ons op. We waren gewaarschuwd. Nee, we betalen geen €20 voor een 8 km ritje wanneer de locals maar €5 hoeven te dokken.
Wij gaan met de bus. Tuurlijk liepen we tegen het taalprobleem op. De bus-chauffeur sprak werkelijk niets anders dan Lets. Daar had Hans wel een oplossing voor. Hij toetste onze eindbestemming in de tomtom en hield dit voor de neus van de chauffeur.
"Deze weg moet u volgen".
Dát snapte de man en barstte in een lachsalvo los. Helaas heeft hij onze tip niet opgepakt. Hij reed toch naar het centrum.
Met behulp van een verward Engels sprekende dame in het bus info centrum en de tomtom, lukte het de juiste tram en eindbestemming te vinden. Op zich al een avontuur.
Cindy en haar kleine hummel Evja waren thuis.
Cindy bakte kleine dikke pannekoekjes voor onze hongerige magen. Heerlijk, besmeerd met zure room.
Hans ging aan de slag met haar mini notebookje. Het ding bleek gigantisch vervuild en gehacked, dus duidelijk misbruikt zonder dat ze het ooit in de gaten heeft gehad. Ze snapte er niet veel van maar zal dolblij zijn wanneer ze weer ongestoord kan skypen met haar ouders in Australië.
Ondertussen gingen Cindy, Evja en ik boodschappen doen. De buggy fungeerde als kinderzitje, boodschappentas en wandelstok. Letland heeft geen geld om straten in de buitenwijken sneeuwvrij te houden, die dan platgetrapt wordt tot gevaarlijke ijsbanen. Dat ervaarden we vandaag. Ben ik blij dat ik een stapel spikes heb meegenomen voor de ouderen hier.
Rond 7 uur kwam Duncan thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten