Vijfde dag, zondagsdienst.

Vijfde dag, zondagsdienst

Ik keek verwachtingsvol uit naar het nieuwe kerkgebouw waar Dankan nu een jaar de diensten houdt. In dit gebouwtje, net ten zuidoosten van Riga centrum, zat voorheen het locale casino. De muren waren beplakt met spiegels en op de vloer voelde het dikke, rode tapijt comfortabel aan. Het vroegere kantoor bleek ideaal om te verbouwen tot doop- en gebedsruimte met de keuken er achter. De keuken was natuurlijk een van mijn reisdoelen. Stichting Bee4Life heeft een substantiëel aandeel gehad in het tot stand komen hiervan. Ik was nieuwsgierig hoe het in de praktijk funktioneerde.
Al het houtwerk was door Vladimir, de oude, halfblinde timmerman, gezaagd en in elkaar getimmerd tot tafels en opbergplanken. 

Australiër Peter-de-keuken-installateur die in januari op bezoek was geweest had zijn sporen nagelaten in de elektrische- en loodgietersleidingen.

De meeste kerkgangers zijn daklozen of alien-letlanders en asielzoekers. De meest behoeftigen van de samenleving dus.
Dakloze Letse aliens hebben het nog moeilijker dan de asielzoekers. Officiëel krijgen zij 47 lat per maand. Daarvan wordt 40 lat afgedragen aan de nachtopvang. Van 7 lat kan men hooguit 3 dagen de maag vullen met het goedkoopste voedsel. Is het gek dat men alternatieve inkomsten zoekt?
Dakloze Letten en asielzoekers hebben het beter. Die krijgen 1,5 lat per dag plus een appartementje of kamertje. Maar ook zij kunnen niet rondkomen.
Daarom hebben Dankan en Sinda besloten om mensen niet alleen met het Woord te dienen, maar ze ook 2 x per week van een maaltijdsoep te voorzien.

Dankan en ik hadden gisteren boodschappen gedaan voor alle ingrediënten. Duizendpoot Vladimir kookte er een verrukkelijke, voedzame soep van in 12 liter pannen. Na de service kon men eerst koffie drinken en bij praten. Sinda's home made cake verdween sneller dan sneeuw voor de zon.

Bashir, een Iraanse asielzoeker serveerde de maaltijdsoep en Vladimir gaf iedereen een lepel en een snee brood.

Ook Keita, de jonge Guinesche asielzoeker, had zijn aandeel.

Lekker Hans?

Nou, dit vond ik er van. Goed gedaan, Vladimir.

Na de gezamelijke maaltijd stond nog de doop van Zani, een net afgestudeerde fysiotherapeute, op het programma. Meestal wordt dit gedaan in een kleine kring van gelovigen.

Op deze foto komt ze net uit het water, een nieuw geestelijk leven tegemoet.

Na de stapels afwas praatte ik nog even na met Keita in zijn moedertaal frans, blij dat hij een keer ongeremd zijn verhaal kon vertellen.

Zijn Engels was gebrekkig, laat staan het Lets. Zijn verhaal hoe hij op zeer jonge leeftijd zijn moslim vader ontsnapt was nadat zijn christelijke moeder overleed, vond ik bijzonder.